نخستین عامل در انتخاب چراغ سنسوردار، نوع سنسور بهکاررفته در آن است. سنسورها به دو دستهی اصلی سنسور حرکتی (PIR) و سنسور نوری (فتوسل) تقسیم میشوند. برای فضاهایی مانند پارکینگ و راهرو که تردد افراد و خودروها زیاد است، استفاده از سنسور حرکتی توصیه میشود. این سنسورها با حرکت انسان یا وسیله نقلیه فعال میشوند و روشنایی را تنها در زمان نیاز فراهم میکنند.
در مقابل، برای حیاط و فضاهای باز، بهتر است از چراغهایی استفاده شود که ترکیب سنسور حرکتی و نوری دارند. این مدلها فقط در صورت تشخیص حرکت و در شرایط کمنوری فعال میشوند، که از روشن شدنهای بیمورد در طول روز جلوگیری میکند.
عامل بعدی، درجه حفاظت (IP) چراغ سنسوردار است. از آنجا که پارکینگ و حیاط ممکن است در معرض باران، گردوغبار یا رطوبت باشند، انتخاب چراغهایی با حداقل استاندارد IP65 یا بالاتر برای استفاده در فضای باز ضروری است. این استاندارد مقاومت محصول در برابر نفوذ آب و گرد و خاک را تضمین میکند.
از دیگر موارد مهم، زاویه پوشش سنسور و فاصله عملکرد آن است. برای فضاهای باز مانند حیاط، چراغهایی با زاویه دید بالا و برد حرکتی زیاد، عملکرد بهتری دارند. در حالیکه برای راهرو یا راهپلهها، برد محدودتر ولی دقیقتر کفایت میکند.
در نهایت، توجه به نوع نصب و طراحی ظاهری نیز حائز اهمیت است. چراغ سنسوردار باید متناسب با محل نصب (سقفی یا دیواری)، نوع نوردهی (سفید یا آفتابی) و شدت نور مورد نیاز انتخاب شود.
با رعایت این نکات، میتوان بهترین چراغ سنسوردار را برای هر فضا انتخاب کرد و همزمان با افزایش آسایش و امنیت، مصرف انرژی را نیز کاهش داد.
مطالعه بیشتر
- ۰ ۰
- ۰ نظر